Op 30 november 2015 kreeg ik te horen dat ik borstkanker heb.
De schok was ontzettend groot natuurlijk. Ik ben 33 en heb een gezin.
Een zoontje van 3,5 jaar oud. Borstkanker was wel het laatste waar ik mee bezig was.
Al vrij snel bleek dat ik ook aan de chemotherapie moest.
Het vooruitzicht van ziek zijn en ook kaal worden (en er dus ziek uit gaan zien) vond ik vreselijk.
Ik heb lang, dik krullend haar. Mijn haar is echt mijn grootste trots!

Een vriendin wees me op hoofdhuidkoeling. Ik had er nog nooit van gehoord. En jawel, ook in het ziekenhuis zeiden ze dat het een optie was. Wel zeiden ze heel duidelijk dat het geen garantie was dat mijn haar niet uit zou gaan vallen. Maar wat had ik te verliezen? Natuurlijk ging ik het proberen. Ik dacht: 'Ik probeer het en kijk hoever ik kom. Iedere week dat ik nog haar heb is mooi meegenomen!'. In het ziekenhuis waar ik loop, het Albert Schweitzer in Dordrecht, zijn ze heel erg bedreven met hoofdhuidkoeling. Ze maken het haar en de hoofdhuid helemaal nat. Daarnaast zetten ze extra verbandrollen vast op het hoofd en trekken deze aan, zodat de kap heel erg strak zit.

 

Extra hulp
30 December ben ik gestart. Vooral het eerste half uur vond ik het koud aanvoelen. Daarna wordt het echt minder en voelt het vooral verdoofd aan. Ik startte met de AC-kuur. Vier keer om de drie weken. Elke keer viel het me zwaarder. Elke keer werd ik misselijker en naarder. Dit kwam door de kuur, maar ook door de hoofdhuidkoeling die ik zo’n drie uur op mijn hoofd had. Eerlijk gezegd trok ik het bijna niet meer. Maar na twaalf weken had ik nog steeds een hele volle bos met haar. Wel was het zo dat ik daarna op een Taxol-kuur over moest. Twaalf keer elke week. Ik wist niet meer hoe ik moest opbrengen, maar opgeven wilde ik ook niet. Ik was al op de helft. Mijn doel was veranderd. Nu dacht ik: 'Ik wil het afmaken en straks met mijn eigen haar mijn zoontje naar school kunnen brengen'. Daarom ben ik extra hulp gaan zoeken in de vorm van hypnose. Dit hielp ontzettend, ik was niet meer misselijk en naar. Ook had ik minder last van de kou en bleef ik veel meer ontspannen tijdens het koelen.

 

En nu ben ik klaar.
9 juni heb ik de laatste chemotherapie gehad.
Totaal waren het 24 weken chemo.
De hoofdhuidkoeling heb ik zestien keer opgehad, totaal meer dan vijftig uur.
Ik heb wel wat last gehad van meer haaruitval,
maar het eindresultaat is dat ik nog steeds lang, dik krullend haar heb.
Hier durfde ik niet eens op te hopen!

Het was zwaar en ik ben trots dat ik het volbracht heb. Door hoofdhuidkoeling heeft niemand aan me gezien dat ik ziek ben. Ook mijn zoontje niet. Dit heeft me heel veel vrijheid gegeven in het dagelijkse leven. En straks kan ik met mijn eigen haar mijn zoontje naar school brengen!

Bij het Antoni van Leeuwenhoek,
hét in kanker gespecialiseerde ziekenhuis en onderzoeksinstituut,
kunt u meer voorlichting krijgen over hoe het kinderen vertellen dat je / ouder/ grootouder ziek is / kanker heeft.