Ik ben zestig jaar en ruim een jaar geleden is er bij mij borstkanker geconstateerd met uitzaaiingen naar longen, lymfklieren en botten. Met een levensverwachting van anderhalf jaar. Verwacht geen zielig hoopje mens nu want ik heb een fantastisch eerste jaar gehad. En ga daar mee door zo lang het kan. Ieder dag vier ik het leven met een intensiviteit die ik iedereen gun. Maar ik heb nog wel een missie voor de tijd die mij rest. En daar wil ik zo graag aandacht voor vragen.
Wel ziek, maar voel me niet ziek
Toen er bij mij kanker werd geconstateerd, is er een behandelplan opgesteld. Niet om te genezen want dat gaat niet in mijn situatie, maar wel voor kwaliteit van leven. Ik kreeg eerst een hormonentherapie alwaar ik het acht maanden heel goed heb gedaan. Toen deze therapie zijn kracht verloor ben ik begonnen met een andere soort hormoonpil maar we kwamen er al snel achter dat deze pil in mijn geval niets deed. En toen hebben we besloten tot chemotherapie over te gaan. En dat was wél even schrikken voor mij. Want chemo betekende voor mij dat ik kaal zou moeten worden. En dat vond ik verschrikkelijk. Want echt, ik ben wel ernstig ziek maar ik voel me niet ziek. En wil er dus ook niet ziek uitzien. Echt, alle respect voor de vrouwen die er geen moeite mee hebben om een sjaaltje te dragen of een pruik te dragen.
Hoge slagingskans
Maar ik wil dat niet! Nu wil het geval dat ik twee keer per week sport bij een medisch centrum waar ik train om lekker fit te blijven. Daar kwam ik twee sportmaatjes tegen die dezelfde chemotherapie kregen als ik en daarbij een hoofdkoelingtherapie kregen. Dat houdt in dat je tijdens de toediening van de chemotherapie per infuus een kap op je hoofd krijgt die je hoofdhuid koelt. Dat zorgt dat de chemo de haarzakjes niet bereikt en zodoende niet uitvalt. Slagingskans van minstens 75% bij mijn kuur met paclitaxel! Ik was zó blij dat ik van deze therapie hoorde en heb het mijn oncoloog voorgesteld. En ik kreeg zodoende fiat om ook van deze therapie gebruik te maken.
Een lans breken
In heel veel ziekenhuizen wordt deze therapie gegeven maar haast niemand, zeker in mijn omgeving (Groningen), weet van deze methode en een ieder is zeer verbaasd dàt het bestaat. Ik zit momenteel nog in de behandelingsfase. Ik heb negen chemo’s gehad en er komen nog negen wekelijkse chemo’s aan met de hoofdkoelingtherapie. En juist omdat zo weinig mensen ervan weten wil ik graag een lans breken oftewel aandacht vragen hiervoor. Want wat zal het fijn zijn als ik bij wijze van spreken maar tien mensen zal bereiken die aan het begin van het proces staan en in een rollercoaster belanden van emoties. En dan te weten dat er een oplossing is om niet kaal te hoeven worden. Oké, het is even een extra belasting maar die is het dubbel en dwars waard.